ادعاهای پوچ و بی اساس
در مکتب شیعه تقلید بدوی از مجتهدی که از دنیا رفته است جایز نیست، اما علی
یعقوبی در یک اظهارنظر غیر کارشناسانه تقلید از فقهایی که صدها سال قبل
میزیستهاند را جایز شمرده و این حکم را به دیدههای خود منتسب
می‌کند: «بنده به لحاظ دیدهها در عوالم بالاتر، عرض میکنم نیازی
نیست، هیچ نیازی نیست. اگر مردم در این زمان به رساله علامه مجلسی هم عمل
کنند کافی است. این را دارم به لحاظ دیدهها عرض میکنم. آقایان فقها!
اگر شما نشستید و به‌لحاظ استنباطتان میگوئید باید حتماً فقهای جدیدی
باشند و استنباط کنند، بنده به لحاظ دیدهها در عوالم بالاتر عرض
میکنم: نیازی نیست، هیچ نیازی نیست. اگر مردم در این زمان به رساله
علامه مجلسی هم عمل کنند، کافی است. این را دارم به لحاظ دیدهها عرض
میکنم.»[۱]
به نظر میرسد، چنین ادعاهایی به منظور جدا سازی مخاطبان از مراجع عظام
تقلید و فراهم کردن زمینه برای رسیدن به مقصد خود که همانا حاکمیت و ولایت
است ارائه میگردد. در ادامه آقای یعقوبی ادعا می‌کند به او قدرت شفا
دادن بیماران عطا شده است. وی در سخنرانی آخرش در چهل شب با کاروان حسینی
ضمن توضیح حالات خود با استاد، چنین میگوید: «در آن صحنهها آن چیزی که
از خودم ساخته بودم... حسابی کوبید و کوبید و کوبید، از من خاک درست کرد.
بعد، این خاک را گِل کرد و یک ظرفی ساخت. بعد از مدتی در سال ۷۶ یک مقدار
درمان در این ظرف ریخت، سر ریز کرد، ریخت بیرون.»[۲]
وی همچنین درباره چگونگی درمانگری خود میگوید: «زمانی که به بیماری‌های
دیگران اشاره میکردم بلافاصله آنها خوب می‌شدند؛ ولی بیماری‌های آنان
در وجود خودم میآمد، یکی دو روز میافتادم... شنیدهایم که در گذشته
علیاکبر هم این طور بودند، درد و بلای شیعیان را از تن آنها در
می‌آوردند و در وجود خودشان قرار میدادند.»[۳]
وی همچنین ادعا می‌کند میتواند برای دیگران نیز اجازه درمان بگیرد: «اگر
ببینم بعضی از شما عزیزان، خیلی بدانیم شخص مورد اعتمادی هستید، در راه
خدا ممکن است بتوانیم اجازه بگیریم که شما هم وسیله خیر بشوید برای شفای
بیماران و محبان اهلبیت.[۴] البته این را هم عرض کنم که بعد از جلسه
نیایید بگویید که من این بیماری را دارم، من آن بیماری را دارم و چنین و
چنان است، زیرا بنده این مسائل را سال ۷۸ تحویل دادهام.»[۵] جالب توجه
اینکه، هیچ گزارش مستندی در مورد شفا دادن وی موجود نمیباشد.
پی‌نوشت:
[۱]. نظام عالم، جلسه ۷، ص۱۱.
[۲]. همان، جلسه ۳۵، ص ۱ـ۲.
[۳]. نظام عالم، جلسه ۲۵، ص ۹.
[۴]. سخنرانی، ۳۱ / ۴ / ۷۸.
[۵]. نظام عالم، جلسه ۵۱، ص ۸- ۹.
برای مطالعه بیشتر رجوع شود به کتاب بی‌راهه نوشته سعید صدری، انتشارات ذکری.
عرفانهای کاذب›شبه معنویت های بومی
