ادعاهای پوچ و بی اساس

در مکتب شیعه تقلید بدوی از مجتهدی که از دنیا رفته است جایز نیست، اما علی یعقوبی در یک اظهارنظر غیر کارشناسانه تقلید از فقهایی که صدها سال قبل می‌‏‌زیسته‏‌ا‌ند را جایز شمرده و این حکم را به دیده‏‌های خود منتسب می‌‏‌کند: «بنده به لحاظ دیده‏‌ها در عوالم بالاتر، عرض می‌‏‌کنم نیازی نیست، هیچ نیازی نیست. اگر مردم در این زمان به رساله علامه مجلسی هم عمل کنند کافی است. این را دارم به لحاظ دیده‏‌ها عرض می‌‏‌کنم. آقایان فقها! اگر شما نشستید و به‌لحاظ استنباطتان می‌‏‌گوئید باید حتماً فقهای جدیدی باشند و استنباط کنند، بنده به لحاظ دیده‏‌ها در عوالم بالاتر عرض می‌‏‌کنم: نیازی نیست، هیچ نیازی نیست. اگر مردم در این زمان به رساله علامه مجلسی هم عمل کنند، کافی است. این را دارم به لحاظ دیده‏‌ها عرض می‌‏‌کنم.»[۱]
به نظر می‏‌رسد، چنین ادعاهایی به منظور جدا سازی مخاطبان از مراجع عظام تقلید و فراهم کردن زمینه برای رسیدن به مقصد خود که همانا حاکمیت و ولایت است ارائه می‏‌گردد. در ادامه آقای یعقوبی ادعا می‌‏‌کند به او قدرت شفا دادن بیماران عطا شده است. وی در سخنرانی آخرش در چهل شب با کاروان حسینی ضمن توضیح حالات خود با استاد، چنین می‌‏‌گوید: «در آن صحنه‏‌ها آن چیزی که از خودم ساخته بودم... حسابی کوبید و کوبید و کوبید، از من خاک درست کرد. بعد، این خاک را گِل کرد و یک ظرفی ساخت. بعد از مدتی در سال ۷۶ یک مقدار درمان در این ظرف ریخت، سر ریز کرد، ریخت بیرون.»[۲]
وی همچنین درباره چگونگی درمانگری خود می‌‏‌گوید: «زمانی که به بیماری‌‏های دیگران اشاره می‌‏‌کردم بلافاصله آنها خوب می‌شدند؛ ولی بیماری‌های آنان در وجود خودم می‌‏‌آمد، یکی دو روز می‌‏‌افتادم... شنیده‌‏ایم که در گذشته علی‎‌‌‏‌اکبر هم این طور بودند، درد و بلای شیعیان را از تن آنها در می‌آوردند و در وجود خودشان قرار می‌‏‌دادند.»[۳]
وی همچنین ادعا می‌کند می‌‏تواند برای دیگران نیز اجازه درمان بگیرد: «اگر ببینم بعضی از شما عزیزان، خیلی‌ بدانیم شخص مورد اعتمادی‌ هستید، در راه خدا ممکن است بتوانیم اجازه بگیریم که شما هم وسیله خیر بشوید برای‌ شفای بیماران و محبان اهل‏بیت.[۴] البته این را هم عرض کنم که بعد از جلسه نیایید بگویید که من این بیماری‌ را دارم، من آن بیماری‌ را دارم و چنین و چنان است، زیرا بنده این مسائل را سال ۷۸ تحویل داده‎ام.»[۵] جالب توجه اینکه، هیچ گزارش مستندی در مورد شفا دادن وی موجود نمی‏‌باشد.

پی‌نوشت:
[۱]. نظام عالم، جلسه ۷، ص۱۱.
[۲]. همان، جلسه ۳۵، ص ۱ـ۲.
[۳]. نظام عالم، جلسه ۲۵، ص ۹.
[۴]. سخنرانی، ۳۱ / ۴ / ۷۸.
[۵]. نظام عالم، جلسه ۵۱، ص ۸- ۹.

برای مطالعه بیشتر رجوع شود به کتاب بی‌راهه نوشته سعید صدری، انتشارات ذکری.
عرفانهای کاذب›شبه معنویت های بومی

انتقادات شیخ عباس قمی به برخی از منبری ها و مداحان

شیخ عباس قمی ضمن اعتراض به وجود ریا، کذب و غنا در مجالس امام حسین(ع)، معتقد است که این مجالس باید به گونه ای باشد که بهانه به دست بدخواهان ندهد.

پیراستن مجالس اباعبدالله(ع) از مسائلی که برخلاف مکتب آن بزرگوار است، همواره دغدغه علمای دردمند بوده است. این اتفاق مختص به امروز نیست و علمای قرون گذشته نیز به این امر دست زده اند. یکی از علمای بزرگ شیعه که به میدان آسیب شناسی عزاداری آمده، «شیخ عباس قمی» صاحب کتاب مفاتیح الجنان، خطاب به اهل منبر و ذاکرین می گوید:

محبت خاله خرسه

بدعت ها در محرم

بنام خدا
با سلام خدمت دوستان عزیز
یکی از بزرگ‌ترین گناهان این است که انسان بدعت‌ها را به جای امور مستحب گرفته و یا امور مستحبی را بدعت وانمود کند. در ایام عزاداری سید و سالار شهیدان متاسفانه شیطان و یارانش نیز دست به کار می‌شوند و امور منکر و زشت را ترویج می‌دهند تا به این طریق سود و ثواب‌های عزاداری را از بین ببرند. بعضی از اموری که در قرآن و اخبار مورد نهی واقع شده ولی در عزاداری‌ها اتفاق می‌افتد خدمت شما عزیزان عرض می‌کنم:
۱-کذب و دروغ گفتن: اخبار دروغ و نادرستی که دروغ بودنشان از روز، روشن‌تر است و نه در کتابی نوشته شده و نه در جایی نقل گردیده ولی شب و روز بر سر منابر و در میان مجالس بدون مانعی خوانده می‌شود. و این خود به تنهایی از بزرگ‌ترین معاصی است مخصوصا که گاهی افراد به خدا و پیغمبر و امام نسبت می‌دهند.
۲-آزار نفس و اذیت کردن بدن: حرام بودن این امور عقلا و نقلا ثابت است چرا که حفظ نفس از ضروریات اسلام به شمار می‌رود مخصوصا که دین اسلام دین سهل و ساده‌ای است و پیغمبر فرمود: جئتکم بالشریعه السهله السمحاء(1) یعنی من برای شما دین بسیار آسان و ساده آوردم. خداوند نیز در سوره حج می‌فرماید: وما جعل علیکم فی الدین من حرج یعنی ما در دین امر دشواری بر شما بار نکردیم.
۳-جیغ زدن‌ها و فریادهای وحشیانه: علاوه بر شنیع بودن آن، اصلا گناه، و معصیت کبیره است که غالبا در پای منابر و مجالس عزا اتفاق می‌افتد.
۴-وموارد دیگر: مواردی که به نام دین در این گونه مجالس موجب آبروریزی و هتک حرمت فوق العاده دین می‌شود. و زشتی این اعمال مخصوصا وقتی است که به پای دین حساب شود و به اسم طاعت و عبادت صورت یابد. ائمه ما دستور داده‌اند که: کونوا زینا لنا ولا تکونوا شینا علینا(2) یعنی: برای ما زینت باشید نه باعث سرافکندگی ومذلت.(3)
برای مطالعه بیشتر در زمینه خرافات و بدعت‌ها به کتاب اعیان الشیعه نوشته مرحوم آیت الله سید محسن امین عاملی از علمای بزرگ شیعه مراجعه شود.

منابع:

1-سید مرتضی، الانتصار، ج 9، ص 407

2-مشکاة الأنوار، ص 67

3-عاشورا،عزاداری،تحرفات، ص75