حارث بن امرئ القیس کندی

آشنایی با یاران امام حسین علیه السلام در حادثه کربلا

حارث بن امرئ القیس کندی:
امروز قصد دارم یکی دیگر از یاران شیدای اباعبدالله الحسین علیه السلام را خدمت شما دوستان عزیز در حد و توان خودم معرفی کنم که متاسفانه اطلاعات زیادی از وی در کتابهای تاریخی وجود ندارد، وی حارث بن امرئ القیس کندی است. نام کامل وی حارث بن امرء القیس بن عابس بن منذر بن امرءالقیس بن عمرو بن معاویة بن اکرمین کندی می‌باشد. (۱) البته برخی قاعلند که نام وی حرث بن امری القیس است. (۲) درباره اینکه آیا وی جزء شیعیان بوده یا اهل سنت نظری داده نشده ولی آنچه که مسلم است هیچ شیعه‌ای برای کشتن امام خود، عمر سعد را همراهی نکرده است البته عده‌ای برای پیوستن به امام حسین علیه السلام ابتدا بصورت یک تاکتیک وارد سپاه عمر سعد شدند و هنگامی که فرصت مناسبی پیدا کردند به لشگر امام حسین پیوستند ولی از آنجایی که در احوالات حارث بن امرئ القیس آورده‌اند که وی تحت تاثیر سخنان امام حسین علیه السلام قرار گرفت و بعد به یاران امام حسین علیه السلام ملحق شد شاید بتوان گفت که وی از شیعیان امیر المومنین نبوده است.
 پدرش امرء القیس کندی از جنگجویان مشهوری بود که درجنگ‌های زیادی برای اسلام شرکت کرده بود ونامی بلند در مفازی داشت. خود حارث نیز از شجاعان و اهل عبادت به شمار می‌رفت. لذا در کتب جنگ آوران از وی یاد شده است.
حارث بن امرئ القیس که ابتدا جزو لشگر عمر ابن سعد بود از کوفه به کربلا آمد. و روز نهم محرم در کربلا وقتی متوجه شد که عمرابن سعد و فرماندهان لشگرش پیشنهاد امام حسین (ع) را مبنی بر اینکه اجازه دهند از‌‌ همان راه که آمده‌اند برگردند، قبول نکردند و تصمیم به ریختن خون امام دارند و سپاهش را محاصره کرده‌اند، چون وجدانش بیدار بود به سوی خیمهٔ امام حسین علیه السلام رفت و وفاداری خود را به او اعلام کرد و با بقیهٔ افراد قبیله کندی که ظاهرا چهار نفر بودند به سپاه امام پیوست.
 صبح روز عاشورا، حارث در اولین حمله همه جانبهٔ لشگر عمر سعد، در دفاع از امام حسین علیه السلام دلیرانه جنگید و پس از نبردی سخت به فیض شهادت رسید. (۳)
دوستان عزیز از حارث، این درس را باید یاد بگیریم که سخن حق را هر که گفت بپذیریم و بدانیم که سعادت واقعی انسان حرکت در مسیر حق است. متاسفانه امروزه برخی چشم‌هایشان را بر حقایق بسته‌اند و گوش‌هایشان را از شنیدن سخنان اهل بیت به کری می‌زنند. امید است مطالعه زندگانی بزرگانی چون حارث جرقه‌ای برای هدایت آنان روشن کند.

پی نوشت‌ها:
۱- وسیلة الدارین، ص ۱۱۶ـ ۱۱۷، شماره ۲۶
۲- حسین انصاریان، عنصر شجاعت
۳- ابصار العین، مقصد ۷، ص۱۷۳

داغ

زهرا ، داغ علی را ندیدورفت
علی، داغ حسن را ندید ورفت
حسن، داغ حسین را ندیدورفت
حسین، داغ رقیه را ندید ورفت
عباس ، داغ اصغررا ندیدورفت
چه کشید زینب
که داغ ،تک تکشان را به عینه دید
امان از دل زینب

جبله بن علی شیبانی

آشنایی با یاران امام حسین علیه السلام در کربلا
جبلة بن علی شیبانی:
وی که حدود۴۹الی۵۰سال سن داشت منسوب بود به شیبان که تیره‌ای از اعراب عدنان است. لازم به ذکر است شیبان شاخه‌ای از اعراب عدنانی شمالی بودند که در اصل از مدینه و منسوب به بکربن وائل بودند. وی از اصحاب علی بن ابیطالب علیه السلام و از مردان شجاع شهر کوفه بود (۱) که سال‌ها در راه حق مجاهدت کرده بود و فردی سخنور، صبور و استوار بود.
جبله از شیعیان مبارزان مشهور کوفه بود که وقتی برای جنگ صفین همراه امام علی علیه السلام شرکت کرده بود اشک‌های مولای متقیان را هنگامی که از سرزمین کربلا عبور کرده بودند را دیده بود. همچنین او از دعوت کنندگان به امامت امام علی علیه السلام و سپس فرزندانش امام حسن و امام حسین علیهماالسلام بود. (۲)
او در جریان نهضت امام حسین علیه السلام، هنگام ورود مسلم بن عقیل نماینده امام حسین علیه السلام در کوفه با او بیعت کرد (۳) اما بعد از خیانت و بی‌وفایی کوفیان و بازداشت مسلم به دست ابن زیاد، عبیدالله دستور دستگیری و قتل جبله را صادر کرد لذا او فرار کرد و نزد قبیلهٔ خود رفت و پنهان شد.
زمانی که خبر ورود امام حسین علیه السلام را به کربلا شنید، با دشواری فراوان خود راروز هفتم محرم به امام رساند و به یارانش پیوست. (۴) تمام سیره نویسان، بدون استثنا نام او را در زمرهٔ شهدای کربلا یاد کرده‌اند.
جبله از جمله کسانی بود که پیش از ظهر عاشورا در اولین حمله و همه جانبهٔ لشگر عمر سعد، به دفاع از امام حسین علیه السلام آن قدر جنگید تا به شهادت رسید. نام او در ضمن نامهایی است که در زیارت ناحیه‏ی مقدسه آمده است: «السلام علی جبلة بن علی الشیبانی» (۵)
دوستان عزیز جبله بن علی شیبانی در راه ولایت سختی‌های بسیاری کشید و در آخر به فیض شهادت نیز نائل آمد ازاین بزرگوار باید درس پایداری واستقامت برای ولایت را یاد بگیریم و بدانیم که رسیدن به سعادت سختی‌هایی به همراه دارد که باید آن سختی‌ها را با جان و دل قبول کنیم و بدانیم پیروزی نهایی با پیروان اباعبدالله الحسین علیه است.

پی نوشت:
۱- آینه داران آفتاب، ج۱، ص۳۹۳٫
۲- ذخیرة الدارین، ص۲۴۲
۳- مناقب آل ابى طالب علیه السلام ابن شهرآشوب ج۴، ص۱۱۳
۴- اعیان الشیعه ج۱، ص۶۱۱
۵- بحارالانوار ج۹۸، ص۲۷۳

نذر

شاید تابه حال چیزی از نذر خوب نشنیده باشید :
می توانید برای مدت معین مثلا چهل روز برای گنجشک ها غذا بریزید.
-می توانید نذر کنید مانده غذایتان را در نایلونی مخصوص برای گربه ها بگذارید. اینطوری هم شکم این حیوانات زبان بسته را سیر کرده اید و هم رفتگر بابت پاره شدن پاکت زباله اذیت نمی شود.
-می توانید نذر کنید تا چهل روز غیبت نکنید.

ادعاهای پوچ و بی اساس

در مکتب شیعه تقلید بدوی از مجتهدی که از دنیا رفته است جایز نیست، اما علی یعقوبی در یک اظهارنظر غیر کارشناسانه تقلید از فقهایی که صدها سال قبل می‌‏‌زیسته‏‌ا‌ند را جایز شمرده و این حکم را به دیده‏‌های خود منتسب می‌‏‌کند: «بنده به لحاظ دیده‏‌ها در عوالم بالاتر، عرض می‌‏‌کنم نیازی نیست، هیچ نیازی نیست. اگر مردم در این زمان به رساله علامه مجلسی هم عمل کنند کافی است. این را دارم به لحاظ دیده‏‌ها عرض می‌‏‌کنم. آقایان فقها! اگر شما نشستید و به‌لحاظ استنباطتان می‌‏‌گوئید باید حتماً فقهای جدیدی باشند و استنباط کنند، بنده به لحاظ دیده‏‌ها در عوالم بالاتر عرض می‌‏‌کنم: نیازی نیست، هیچ نیازی نیست. اگر مردم در این زمان به رساله علامه مجلسی هم عمل کنند، کافی است. این را دارم به لحاظ دیده‏‌ها عرض می‌‏‌کنم.»[۱]
به نظر می‏‌رسد، چنین ادعاهایی به منظور جدا سازی مخاطبان از مراجع عظام تقلید و فراهم کردن زمینه برای رسیدن به مقصد خود که همانا حاکمیت و ولایت است ارائه می‏‌گردد. در ادامه آقای یعقوبی ادعا می‌‏‌کند به او قدرت شفا دادن بیماران عطا شده است. وی در سخنرانی آخرش در چهل شب با کاروان حسینی ضمن توضیح حالات خود با استاد، چنین می‌‏‌گوید: «در آن صحنه‏‌ها آن چیزی که از خودم ساخته بودم... حسابی کوبید و کوبید و کوبید، از من خاک درست کرد. بعد، این خاک را گِل کرد و یک ظرفی ساخت. بعد از مدتی در سال ۷۶ یک مقدار درمان در این ظرف ریخت، سر ریز کرد، ریخت بیرون.»[۲]
وی همچنین درباره چگونگی درمانگری خود می‌‏‌گوید: «زمانی که به بیماری‌‏های دیگران اشاره می‌‏‌کردم بلافاصله آنها خوب می‌شدند؛ ولی بیماری‌های آنان در وجود خودم می‌‏‌آمد، یکی دو روز می‌‏‌افتادم... شنیده‌‏ایم که در گذشته علی‎‌‌‏‌اکبر هم این طور بودند، درد و بلای شیعیان را از تن آنها در می‌آوردند و در وجود خودشان قرار می‌‏‌دادند.»[۳]
وی همچنین ادعا می‌کند می‌‏تواند برای دیگران نیز اجازه درمان بگیرد: «اگر ببینم بعضی از شما عزیزان، خیلی‌ بدانیم شخص مورد اعتمادی‌ هستید، در راه خدا ممکن است بتوانیم اجازه بگیریم که شما هم وسیله خیر بشوید برای‌ شفای بیماران و محبان اهل‏بیت.[۴] البته این را هم عرض کنم که بعد از جلسه نیایید بگویید که من این بیماری‌ را دارم، من آن بیماری‌ را دارم و چنین و چنان است، زیرا بنده این مسائل را سال ۷۸ تحویل داده‎ام.»[۵] جالب توجه اینکه، هیچ گزارش مستندی در مورد شفا دادن وی موجود نمی‏‌باشد.

پی‌نوشت:
[۱]. نظام عالم، جلسه ۷، ص۱۱.
[۲]. همان، جلسه ۳۵، ص ۱ـ۲.
[۳]. نظام عالم، جلسه ۲۵، ص ۹.
[۴]. سخنرانی، ۳۱ / ۴ / ۷۸.
[۵]. نظام عالم، جلسه ۵۱، ص ۸- ۹.

برای مطالعه بیشتر رجوع شود به کتاب بی‌راهه نوشته سعید صدری، انتشارات ذکری.
عرفانهای کاذب›شبه معنویت های بومی

سرانگشت نگاهم تَر بود

در دفتر گل، ورق ورق گوهر بود
از اشک، سرانگشت نگاهم تَر بود

چیزی که به من توان زاری می‌داد
قنداقه خونـین عــلی‌اصغــر بــود

مسعود ابن حجاج تیمی

یاران امام حسین علیه السلام در کربلا

مسعود ابن حجاج تیمی:
وی از قبیله تیم و از شیعیان و شجاعان معروف شهر کوفه بوده است که همراه پسرش عبدالرحمان (البته برخی بنام ابن مسعود بن حجاج آورده‌اند) در واقعه کربلا درخشیده است. (۱) وی در کوفه با عناوین قهرمان نبرد‌ها و شیعه امیر المومنین مشهور بوده و در باره سن این یار میدان نبرد دیده امام حسین احتمال داده‌اند که حدود۵۰سال و سن فرزندش احتمال داده‌اند نزدیک به ۲۰سال بوده است.
 به نقل از ابصار العین مسعود ابن حجاج و پسرش همراه سپاه عمرسعد از کوفه به کربلا آمدند. چون ابن‏زیاد ممانعت شدیدی از پیوستن شیعیان به امام علیه‏السلام را به عمل می‌‏آورد لذا بعضی از شهدای کربلا ابتدا به سپاه ابن‏سعد ملحق می‌‏شدند اما همینکه به کربلا می‌‏رسیدند در یک فرصت مناسب به سپاه امام علیه‏السلام می‌‏پیوستند. مسعود و پسرش بدین طریق خود را به کربلا رسانید و در یک فرصت مناسب (در روز هفتم محرم) خود را به کاروان حسینی رساندند.
این پدر و پسر با امام حسین علیه السلام بودند تا آن‏که در حملات نخست سپاه عمرسعد در روز عاشورا با شماری دیگر از یاران امام علیه السلام به شهادت رسیدند. (۲)
در زیارت ناحیه مقدسه ازاین پدر و فرزند چنین یاد شده است: السّلام عَلی‏ مَسعُودِ بن الحَجّاج وابنه. (۳)
دوستان عزیز اصحاب با وفاى سید الشهدا، نمونه بارز بصیرت، آزادگی، ایمان، شجاعت و فداکارى بودند و فضیلت آنان بیش از آن است که در این مختصر بگنجد. برخی از ویژگی‌های یاران سیدالشهدا از این قرار است:
هماهنگى کامل با رهبرى (تا جایى که بدون اجازه نمى‏جنگیدند) ـ شجاعت وصف ناپذیر ـ سازش ناپذیرى ـ جدیت، قاطعیت و عزم راسخ ـ خدا بینی و خدا خواهی ـ از همه چیز بریدن و به خدا پیوستن ـ دقیق، منظم و منضبط بودن ـ رشد و کمال ـ مقاومت و ظلم ستیزی، رضایت خدا، ثبت بودن نامشان در لوح محفوظ، بر‌تر بودن مقامشان از همه شهدا، همت والا با عده کم، معروف بودنشان در آسمان‌ها، شوق شهادت در رکاب امام حسین علیه السلام یاران واقعى دین خدا، دفن در سرزمین مقدس کربلا و....
همین فضیلتهاست که آنان را محبوب دل‌ها ساخته و در دنیا و آخرت مورد غبطه جهانیانند. قبر شهداى کربلا همه یکجا در حرم سید الشهدا علیه السلام است.

برای مطالعه بیشتر درباره این یار با وفای امام حسین علیه السلام و فرزندش به آیینه داران آفتاب نوشته دکترمحمد رضا سنگری مراجعه نمایید.


پی نوشت:
۱- تسمیة من قتل مع الحسین علیه السلام، ص۱۵۴
۲- ابصار العین، ص۱۹۳-۱۹۴
۳- بحارالانوار ج۴۵، ص۷۲

انتقادات شیخ عباس قمی به برخی از منبری ها و مداحان

شیخ عباس قمی ضمن اعتراض به وجود ریا، کذب و غنا در مجالس امام حسین(ع)، معتقد است که این مجالس باید به گونه ای باشد که بهانه به دست بدخواهان ندهد.

پیراستن مجالس اباعبدالله(ع) از مسائلی که برخلاف مکتب آن بزرگوار است، همواره دغدغه علمای دردمند بوده است. این اتفاق مختص به امروز نیست و علمای قرون گذشته نیز به این امر دست زده اند. یکی از علمای بزرگ شیعه که به میدان آسیب شناسی عزاداری آمده، «شیخ عباس قمی» صاحب کتاب مفاتیح الجنان، خطاب به اهل منبر و ذاکرین می گوید:

این چه شاهی است!!!!!

شاهان همه مبهوت جمالت گویند
این چه شاهی است مگر این همه لشکردارد

دوست یا دشمن؟

آیا فلسطینی ها از صدام حسین حمایت کردند؟ / شایعه

"یادی از تاریخ: جنگ ایران و عراق
اعلام حمایت رسمی فلسطینی ها از صدام حسین.
یاسر عرفات با اعلام حمایت گفت:
پیش از اینکه مسلمان باشم عرب هستم و در این جنگ از برادرم صدام حسین حمایت می کنم.
1825 فلسطینی در این جنگ کشته شدند و 958 به اسارت ایران در آمدند"

برای یافتن پاسخ به ادامه مطلب مراجعه کنید