حضور قلب در نماز

بنام خدا

از مولای متقیان امیر مومنان علی علیه السلام روایتی نقل شده که می فرماید:
مَن صَلّی رَکعَتَینِ یَعلَمُ مایَقولُ فِیهما اِنصَرَفَ وَ لَیسَ بَینَه وَ بَینَ اللهِ - عَزَّ وَ جَلَّ – ذَنبٌ (1)
یعنی: هر کس دو رکعت نماز بخواند و بداند چه می گوید، از نماز فارغ می شود، درحالی که میان او و میان خدای عز و جل گناهی نیست.این روایت اشاره به حضور قلب در نماز دارد.

سوال: چه کنیم در نماز حضور قلب داشته باشیم؟
جواب: گناه نکنیم.
چون گناه قلب را از خدا دور میکند از امام صادق علیه السلام روایت شده که می فرماید:
پدرم امام باقر علیه السلام مى‏فرمود: هیچ چیز براى قلب زیانبارتر از گناه نیست، زمانیکه قلب با گناه مى‏آمیزد و با آن گلاویز مى‏شود بالاخره گناه بر قلب چیره شده و آن را وارونه مى‏سازد.(2)

برای مطالعه بیشتر به کتاب حضور قلب در نماز از دیدگاه عالمان ربانی و عارفان الهی، نوشته  محمد بدیعی مراجعه شود.

 

منابع:

1- اصول وافی،ج2،ص100

2- الکافی ج : 2 ص : 268